Hoe word je een Boeddha?!

Hoogste tijd voor een update!

Op 17 augustus begint de Basis Program, een 6 weekse intensieve cursus over Boeddhisme. Eerlijk gezegd weet ik niet eens precies wat ik kan verwachten, alleen dat het behoorlijk pittig zal worden. Het is namelijk al het 4e jaar van de in total 6 jaar. Normaal gezien ben je verplicht om eerst minimal een introductie cursus te volgen, maar dat heb ik niet gedaan. Volgens de leraar – Venerable Fedor – is dit ook nog eens het moeilijkste jaar. Ach ja, ik hou wel van een uitdaging :)

Onze klas bestaat uit 14 mensen: 4 mannen, 6 vrouwen – waaronder ik – 2 nonnen, de leraar en een assistant leraar – Venerable Tingyel. De leeftijden liggen tussen de 23 en ergens in de 70 en we hebben 10 verschillende nationaliteiten. Een erg gemixt gezelschap dus! Ik deel een kamer met Liesbeth, uit Belgie. We zijn ongeveer even oud, en we hebben veel gemeen. Ik ben erg blij dat ik haar als roommate heb!

We hebben elke dag les, van maandag tot en met vrijdag. Op zaterdag ochtend hebben we een wekelijkse test. En dan hebben we anderhalve dag weekend. Tijd om bij te komen en alles te verteren…
Om half 7 ‘s ochtends start de eerste meditatie, ontbijt, ‘s ochtends les, lunch, ‘s middags les, thee, meditatie, dinner en ‘s avonds een laatste meditatie. Tussen de bedrijven door tijd om bij te slapen of om zelf te studeren. Voor mij meer slapen dan zelfstudie haha. Maar goed, een uitgeruste, heldere geest is het halve werk :)

De eerste week is eigenlijk een opwarmertje. Een herhaling voor de anderen, en een super snelle introductie voor mij. We zijn nog nie eens begonnen aan het echte werk, en m’n oren zijn al aant klapperen. Pfff waar ben ik aan begonnen?! Maar goed, het is wel allemaal super interessant gelukkig!

De eerste 5 weken hebben we het eigenlijk voornamelijk over hoe je een Boeddha wordt. Er zijn verschillende Boeddhistische stromingen, en ik volg nu de Mahayana, Tibetaans Boeddhisme. Deze school ziet het als levensdoel om alle “sentient beings” – dus iedereen die nog geen Buddha is – te verlossen van het lijden. Dus niet verlicht worden voor je zelf, maar verlicht worden zodat je anderen kan helpen. Die motivatie heet Bodhichitta, great compassion to free all sentient beings from suffering.

Het lijden wordt omschreven in de 4 Noble Truths of Suffering. In het kort komt het er op neer dat ons lijden komt omdat we dingen verkeerd zien. We hebben allemaal misconcepties. We overdrijven de positieve en negatieve kanten van iets. We denken dat dingen uit zich zelf bestaan, dat ze niet veranderen. Ons lijden komt van onze mind. Door de juiste anti-dotes toe te passen kunnen we ons zelf verlossen van het lijden. Bijvoorbeeld met wisdom (wijsheid) overkomen we ignorance (onwetendheid), en met patience (geduld) overkomen we anger (boosheid). Door in te zien dat alles empty is van zich zelf, kunnen we de ware natuur van dingen – en ons zelf! – zien. Dingen bestaan niet uit zich zelf, alles is oorzaak en gevolg. Dingen zijn niet permanent, dingen veranderen. Omdat dingen kunnen veranderen, kunnen we ons zelf ook verbeteren tot in de oneindigheid, totdat we verlicht zijn. Wisdom (het realiseren van emptiness) en Bodhichitta (compassie) zijn de 2 belangrijkste dingen.
De laatste week hebben we het over Boeddha potential of Boeddha nature. Iedereen heeft dit in zich en kan een Boeddha worden.

We hebben het de hele tijd over Bodhisatva’s, bijna Boeddha;s, en voor mij laat me dat alleen maar zien hoe ver we daar nog vandaan zijn. Het is allemaal erg abstract, en soms heb ik moeite om het praktisch te maken. Gelukkig kan ik op een gegeven moment de link leggen met NLP – we hebben het over de laatste stadia van ontwikkeling van Ken Wilbers ladder, stadia 8, 9 en 10! En ik kan het praktisch maken naar me zelf toe, al hoewel ik het erg confronterend vind om te zien dat ik eigenlijk nog maar weinig – euh geen – echte goeie – lees Boeddha – kwaliteiten heb…

Hoe meer ik anderen wil helpen, hoe bewuster ik me word van het feit dat ik eigenlijk nog weinig kan… Ik wil een klasgenootje helpen met studeren, maar ik merk dat ik gewoon de kennis niet heb, dat frustreert me, ik verlies m;n geduld, ik baal van mezelf… Ik leer een hoop, en het enige dat ik weet is dat ik eigenlijk nog nix weet…

Ik realiseer dat ik echt meer wil gaan doen met coaching. Ik hoop dat ik dat in Mongolie snel op kan zetten.
Als de cursus afgelopen is, blijf ik nog een week in Kopan. Ik heb tijd nodig om alles te laten bezinken, en ook ineens komen de worldly concerns weer boven. What’s next? Terug naar het lijden van het dagelijkse leven. En weer word ik keihard geconfronteerd met mijn onkunde… Normaal maak ik nooit zo’n probleem van dingen, en nu lijkt het wel of ik alles onwijs moeilijk maak… Ik heb moeite om mezelf te begrijpen…

Ik ga naar Thamel, waar ik Jeroen weer zie, die had ik in Mongolie leren kennen. Erg leuk, maar Thamel is het super drukke toeristische gedeelte van Kathmandu. Ik voel me overweldigd door alle drukte, en ben nog te veel met mezelf bezig om gezellig te kunnen socializen… Na 3 dagen besluit ik dat ik nog even wat tijd voor mezelf nodig heb, en ga ik terug naar Kopan.

Gister ben ik eindelijk ook weer terug geweest bij de kids in Boudha en de kliniek, en heb ik Furgyalmu ook weer gezien. Een meisje dat ik ook in Mongolie heb leren kennen (die van het paardenavontuur). Dus terug in Kopan, niet echt veel rustiger, maar ik heb de Boeddha – Timea vergelijking ook al wat meer kunnen relativeren. Haalt de druk wat van de ketel :)

Morgen kan ik als het goed is mijn mongoolse visum ophalen, en dan ga ik beslissen of ik via Tibet naar China/Mongolie ga :)


PS
Meer informatie over New Life Child Home Care, mijn vrijwilligerswerk in Boudha:
http://www.help-children-in-nepal.com/