Changes...
Door: Timea
Blijf op de hoogte en volg Timea
19 December 2010 | Mongolië, Darhan
Na mijn twijfels van een paar weken geleden is er inmiddels een hoop gebeurd. ..
Ondanks dat ik mij nog steeds behoorlijk belabberd voel, wil Badmaa echt dat ik maandag naar Darkhan kom om te beginnen met de lessen. Ze hebben namelijk de leerlingen verteld dat we deze maandag al starten! Pff... Mijn eerste reactie: “en wie z’n probleem is dat?” Voel me behoorlijk klem gezet, en daar hou ik helemaal nie van. Geen fijn begin dus. Na mijn twijfels over werken voor het Boeddhistische centrum, heb ik nu ook al twijfels over werken voor de school. En ik ben nog niet eens begonnen...
Hmm... Niet goed...
Uiteindelijk laat ik me met een taxi ophalen en naar Darkhan brengen. Tja, zij willen me zo graag zo snel daar hebben :) En dinsdag is mijn eerste les.
Ik heb 2 klassen per dag, van 1,5 uur per keer, van maandag t/m donderdag. Per les verdien ik het geweldige bedrag van 7000 T (3,50 euro) en ik heb gratis onderkomen. Gelukkig doe ik het niet voor het geld hahaha. Maar al snel blijkt dat ik gemiddeld nog geen 20.000 T per week aan eten uit geef, dus gaat prima.
Mijn eerste les is “upper intermediate”. We hebben goed lesmateriaal, en we doen lezen, luisteren, spreken en schrijven. De 2e les is een conversatie les. Gewoon gezellig kletsen dus :)
Mijn leerlingen zijn tussen de 16 en 35 jaar oud. Jong, gezellig en zeer gemotiveerd! Zoals meestal in Azie verstaan ze een beetje tot redelijk, maar kunnen ze weinig zeggen. Ze schamen zich voor hun slechte engels, dus mijn eerste doel is om een veilige situatie te creeren waarin iedereen zich veilig voelt. Ze hebben allemaal heel veel geduld, met zich zelf en met elkaar. Erg mooi om te zien!
Na 5 weken hebben ze echt een enorme vooruitgang geboekt! Dat vinden ze zelf gelukkig ook, en ze hebben allemaal het vertrouwen gekregen dat zij ook de potentie hebben om goed engels te leren!
Mijn eerste week in Darkhan voel ik me nog erg moe. Veel slapen dus, en weinig energie voor wat anders. Daarna voel ik me gelukkig weer beter. Inmiddels is het ook begonnen met sneeuwen. Het is hier erg koud en droog. Het sneeuwt ongeveer 1x per week, en maar een paar cm. Maar omdat het zo koud is blijft het altijd liggen. Erg mooi dus! En alhoewel het landschap erg uitnodigend is voor lekkere wandelingen, is de temperatuur dat niet. Het is ook erg glad buiten, en ik heb geen zin om m’n benen te breken. Hoorde ook dat (dronken) mensen in de winter vallen, niet meer op kunnen staan en dan gewoon binnen een paar minuten dood vriezen... Niet echt een fijne gedachte dus om in m’n eentje de heuvels in te wandelen...
Maar goed, omdat Darkhan echt een klein dorpje is – ondanks dat het de 3e stad is van Mongolie is het echt nog kleiner dan een gemiddeld dorp in Nederland – voel ik weinig “druk” om per se iets te doen. Valt ook weinig te doen... Dus mijn leventje is heerlijk relaxed. Bijna een soort van retreat. Ik doe ’s ochtends rustig aan, tijd genoeg voor contemplatie, studie, lezen en wat fysieke work out in m’n kamertje :)
Inmiddels heb ik wel besloten dat Darkhan niet mijn plek is. De school biedt te weinig mogelijkheden voor mij, en er zijn te weinig engels sprekenden om coaching op te kunnen zetten. Ik stuur dus een mail naar de “medicijn man”, de man van het instituut voor traditionele mongoolse medicijnen, of ik voor hem kan werken. Hij is wel geinteresseerd, dus ik ga na 2 weken Darkhan een weekendje terug naar UB (Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie). We hebben een interessant gesprek. Ze vieren nu hun 20 jarige jubileum – ze zijn gestart gelijk na de val van het communisme, 20 jaar geleden – en daarom hebben ze dit weekend een conferentie en een dinner. Ik ben ook uitgenodigd. Leuk!
Het hele gebeuren vindt plaats in ***** Ulaanbaatar Hotel. Omdat ik maar voor 2 nachtjes in UB ben heb ik weinig andere kleren bij me, dus in m’n outdoor outfit ga ik er maar heen hahaha
Ondanks dat ik weinig van de conferentie begrijp, is het erg leuk om wat mensen – allemaal hoge piefen van verschillende bedrijven – te leren kennen.
Het dinner is echt super. Bijna 300 gasten, live muziek, dans en natuurlijk goed eten. Niet het meest lekkere wat ik ooit heb gehad, maar voor mongoolse standaard best goed :) en... wijn!!!
Dusss... ik vermaak me wel :)
Het weekend daar op ga ik weer terug naar UB om de medicijnman weer te spreken. Als ik aan kom zitten er gewoon 5 mensen op me te wachten voor een serieus interview hahaha. Nou ja prima, ik kan engelse les geven op de school, aan de staff en ik kan internationale PR gaan doen en helpen het jubileumfeestje van de school te organiseren. En ik heb gezegd dat ik wil coachen, counselen en communicatie trainingen wil geven. Alles is gelijk geregeld: salaris, onderdak. Prima! In januari kan ik beginnen!
Ben echt super blij!
23 december vlieg ik voor 3 weken naar Nederland. 13 januari vlieg ik dan weer terug naar Mongolie.
Ik ben al met een aantal mensen aant spreken om elkaar weer te zien en heb er erg veel zin in!
Mijn aller liefste zussie is uitgerekend op de dag dat ik naar NL vlieg, dus die kan nu elk moment bevallen. Heel erg spannend!
Omdat ik ineens weer zo met mijn volle energie op Nederland gericht ben, krijg ik ineens het gevoel dat ik gewoon in Nederland wil blijven! 3 weken voor friends and family is niet genoeg!
Dus midden in de nacht besluit ik dat ik mijn terug vlucht naar Mongolie laat schieten, de medicijnman ga af zeggen, en mijn missie in Nederland voort ga zetten!
Ik vermaak me nog steeds prima hier in Azie, en ik heb het gevoel dat ik nog heel veel hier kan betekenen, maar ik denk nu ook dat ik dat in NL kan, en dat ik in NL ook kan gaan coachen en counselen!
De kosmos heeft me afgelopen week zo veel hints gegeven dat het tijd is om terug te gaan! Een aantal goeie gesprekken met vrienden, iemand die mij via internet om coaching vroeg en ook al eerder een vriendin van mijn reis van 2008 die ineens neer stort en een hersentumor blijkt te hebben. Ja, dat heeft mij wel doen nadenken over het belang van vrienden en familie!
Ik heb de hele zwangerschap mijn mijn zusje moeten missen. Dat vond – en vind ik nog steeds heel erg. En ineens drong het tot me door dat ik niet ook de baby wil missen...
Het is heel apart, sinds ik afgelopen zondag midden in de nacht heb besloten om in Nederland te blijven, voel ik me heel rustig. Echt een super sterk gevoel dat dit juist is!
Ik heb ook voor het eerst in m’n leven het gevoel dat ik het wel een beetje gehad heb met al het gereis, en dat ik klaar ben voor rustiger vaarwater...
Ondertussen ben ik voor me zelf ook tot de conclusie gekomen dat ik me zelf nog steeds geen Buddhist kan (of wil) noemen. Het interne, de filosofie werkt voor mij echt wel: karma, emptiness, suffering, etc. De buitenkant (puja’s, offerings, prayers etc) heb ik gewoon nog steeds mijn vraagtekens bij.
Voor mij is de Integral Spirituality theorie van Ken Wilber nog steeds het meest objectief en effectief :)
Anyways, donderdag 23 december vlieg ik van UB via Moscow naar Amsterdam. Dus help me om goeie energie de kosmos in te sturen voor goed vliegweer en een degelijk vliegtuig (ik vlieg met de minder betrouwbare, maar goedkope Russian Aeroflot...). Hopelijk is de sneeuw en ijzel dan voorbij!
In verband met mijn verzekering – lang verhaal – moet ik van 12 januari tot begin februari nog even naar het buitenland. Maar vanaf februari ben ik dan weer helemaal terug in Nederland!
Hoop jullie gauw weer te zien!
Fijne feestdagen allemaal!
PS
Goeie tips/suggesties voor een low budget trip naar het buitenland zijn welkom :)
PPS
Foto’s staan online!
Op Facebook en op
http://cid-b50a422fffd0f65c.photos.live.com/albums.aspx
Ondanks dat ik mij nog steeds behoorlijk belabberd voel, wil Badmaa echt dat ik maandag naar Darkhan kom om te beginnen met de lessen. Ze hebben namelijk de leerlingen verteld dat we deze maandag al starten! Pff... Mijn eerste reactie: “en wie z’n probleem is dat?” Voel me behoorlijk klem gezet, en daar hou ik helemaal nie van. Geen fijn begin dus. Na mijn twijfels over werken voor het Boeddhistische centrum, heb ik nu ook al twijfels over werken voor de school. En ik ben nog niet eens begonnen...
Hmm... Niet goed...
Uiteindelijk laat ik me met een taxi ophalen en naar Darkhan brengen. Tja, zij willen me zo graag zo snel daar hebben :) En dinsdag is mijn eerste les.
Ik heb 2 klassen per dag, van 1,5 uur per keer, van maandag t/m donderdag. Per les verdien ik het geweldige bedrag van 7000 T (3,50 euro) en ik heb gratis onderkomen. Gelukkig doe ik het niet voor het geld hahaha. Maar al snel blijkt dat ik gemiddeld nog geen 20.000 T per week aan eten uit geef, dus gaat prima.
Mijn eerste les is “upper intermediate”. We hebben goed lesmateriaal, en we doen lezen, luisteren, spreken en schrijven. De 2e les is een conversatie les. Gewoon gezellig kletsen dus :)
Mijn leerlingen zijn tussen de 16 en 35 jaar oud. Jong, gezellig en zeer gemotiveerd! Zoals meestal in Azie verstaan ze een beetje tot redelijk, maar kunnen ze weinig zeggen. Ze schamen zich voor hun slechte engels, dus mijn eerste doel is om een veilige situatie te creeren waarin iedereen zich veilig voelt. Ze hebben allemaal heel veel geduld, met zich zelf en met elkaar. Erg mooi om te zien!
Na 5 weken hebben ze echt een enorme vooruitgang geboekt! Dat vinden ze zelf gelukkig ook, en ze hebben allemaal het vertrouwen gekregen dat zij ook de potentie hebben om goed engels te leren!
Mijn eerste week in Darkhan voel ik me nog erg moe. Veel slapen dus, en weinig energie voor wat anders. Daarna voel ik me gelukkig weer beter. Inmiddels is het ook begonnen met sneeuwen. Het is hier erg koud en droog. Het sneeuwt ongeveer 1x per week, en maar een paar cm. Maar omdat het zo koud is blijft het altijd liggen. Erg mooi dus! En alhoewel het landschap erg uitnodigend is voor lekkere wandelingen, is de temperatuur dat niet. Het is ook erg glad buiten, en ik heb geen zin om m’n benen te breken. Hoorde ook dat (dronken) mensen in de winter vallen, niet meer op kunnen staan en dan gewoon binnen een paar minuten dood vriezen... Niet echt een fijne gedachte dus om in m’n eentje de heuvels in te wandelen...
Maar goed, omdat Darkhan echt een klein dorpje is – ondanks dat het de 3e stad is van Mongolie is het echt nog kleiner dan een gemiddeld dorp in Nederland – voel ik weinig “druk” om per se iets te doen. Valt ook weinig te doen... Dus mijn leventje is heerlijk relaxed. Bijna een soort van retreat. Ik doe ’s ochtends rustig aan, tijd genoeg voor contemplatie, studie, lezen en wat fysieke work out in m’n kamertje :)
Inmiddels heb ik wel besloten dat Darkhan niet mijn plek is. De school biedt te weinig mogelijkheden voor mij, en er zijn te weinig engels sprekenden om coaching op te kunnen zetten. Ik stuur dus een mail naar de “medicijn man”, de man van het instituut voor traditionele mongoolse medicijnen, of ik voor hem kan werken. Hij is wel geinteresseerd, dus ik ga na 2 weken Darkhan een weekendje terug naar UB (Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolie). We hebben een interessant gesprek. Ze vieren nu hun 20 jarige jubileum – ze zijn gestart gelijk na de val van het communisme, 20 jaar geleden – en daarom hebben ze dit weekend een conferentie en een dinner. Ik ben ook uitgenodigd. Leuk!
Het hele gebeuren vindt plaats in ***** Ulaanbaatar Hotel. Omdat ik maar voor 2 nachtjes in UB ben heb ik weinig andere kleren bij me, dus in m’n outdoor outfit ga ik er maar heen hahaha
Ondanks dat ik weinig van de conferentie begrijp, is het erg leuk om wat mensen – allemaal hoge piefen van verschillende bedrijven – te leren kennen.
Het dinner is echt super. Bijna 300 gasten, live muziek, dans en natuurlijk goed eten. Niet het meest lekkere wat ik ooit heb gehad, maar voor mongoolse standaard best goed :) en... wijn!!!
Dusss... ik vermaak me wel :)
Het weekend daar op ga ik weer terug naar UB om de medicijnman weer te spreken. Als ik aan kom zitten er gewoon 5 mensen op me te wachten voor een serieus interview hahaha. Nou ja prima, ik kan engelse les geven op de school, aan de staff en ik kan internationale PR gaan doen en helpen het jubileumfeestje van de school te organiseren. En ik heb gezegd dat ik wil coachen, counselen en communicatie trainingen wil geven. Alles is gelijk geregeld: salaris, onderdak. Prima! In januari kan ik beginnen!
Ben echt super blij!
23 december vlieg ik voor 3 weken naar Nederland. 13 januari vlieg ik dan weer terug naar Mongolie.
Ik ben al met een aantal mensen aant spreken om elkaar weer te zien en heb er erg veel zin in!
Mijn aller liefste zussie is uitgerekend op de dag dat ik naar NL vlieg, dus die kan nu elk moment bevallen. Heel erg spannend!
Omdat ik ineens weer zo met mijn volle energie op Nederland gericht ben, krijg ik ineens het gevoel dat ik gewoon in Nederland wil blijven! 3 weken voor friends and family is niet genoeg!
Dus midden in de nacht besluit ik dat ik mijn terug vlucht naar Mongolie laat schieten, de medicijnman ga af zeggen, en mijn missie in Nederland voort ga zetten!
Ik vermaak me nog steeds prima hier in Azie, en ik heb het gevoel dat ik nog heel veel hier kan betekenen, maar ik denk nu ook dat ik dat in NL kan, en dat ik in NL ook kan gaan coachen en counselen!
De kosmos heeft me afgelopen week zo veel hints gegeven dat het tijd is om terug te gaan! Een aantal goeie gesprekken met vrienden, iemand die mij via internet om coaching vroeg en ook al eerder een vriendin van mijn reis van 2008 die ineens neer stort en een hersentumor blijkt te hebben. Ja, dat heeft mij wel doen nadenken over het belang van vrienden en familie!
Ik heb de hele zwangerschap mijn mijn zusje moeten missen. Dat vond – en vind ik nog steeds heel erg. En ineens drong het tot me door dat ik niet ook de baby wil missen...
Het is heel apart, sinds ik afgelopen zondag midden in de nacht heb besloten om in Nederland te blijven, voel ik me heel rustig. Echt een super sterk gevoel dat dit juist is!
Ik heb ook voor het eerst in m’n leven het gevoel dat ik het wel een beetje gehad heb met al het gereis, en dat ik klaar ben voor rustiger vaarwater...
Ondertussen ben ik voor me zelf ook tot de conclusie gekomen dat ik me zelf nog steeds geen Buddhist kan (of wil) noemen. Het interne, de filosofie werkt voor mij echt wel: karma, emptiness, suffering, etc. De buitenkant (puja’s, offerings, prayers etc) heb ik gewoon nog steeds mijn vraagtekens bij.
Voor mij is de Integral Spirituality theorie van Ken Wilber nog steeds het meest objectief en effectief :)
Anyways, donderdag 23 december vlieg ik van UB via Moscow naar Amsterdam. Dus help me om goeie energie de kosmos in te sturen voor goed vliegweer en een degelijk vliegtuig (ik vlieg met de minder betrouwbare, maar goedkope Russian Aeroflot...). Hopelijk is de sneeuw en ijzel dan voorbij!
In verband met mijn verzekering – lang verhaal – moet ik van 12 januari tot begin februari nog even naar het buitenland. Maar vanaf februari ben ik dan weer helemaal terug in Nederland!
Hoop jullie gauw weer te zien!
Fijne feestdagen allemaal!
PS
Goeie tips/suggesties voor een low budget trip naar het buitenland zijn welkom :)
PPS
Foto’s staan online!
Op Facebook en op
http://cid-b50a422fffd0f65c.photos.live.com/albums.aspx
-
19 December 2010 - 10:01
Sandra:
Hee, Timea, wat een ontwikkelingen!
Je wordt tante! ook een hele ontwikkeling, een nieuw mensje in jouw leven, een nieuw begin. Als tante zal jij haar veel te bieden hebben.
Ik hoop dat je vlucht goed gaat. En welkom terug in Nederland.
Ik vond het een leuke ervaring om een beetje met je mee te reizen.
Liefs,
Sandra -
19 December 2010 - 10:11
Angélique:
Hi meis, heb de afgelopen maanden je verhaal gevolgd en vond het super om te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt! Fijn dat je er nu achter bent gekomen dat je je nu verder wilt gaan ontwikkelen in NL. Wens je een goede terugreis, en natuurlijk hele fijne feestdagen! Liefs Angélique -
19 December 2010 - 11:58
Elsa:
Wauw, Timea wat mooi dat je in staat bent om naar je energie signalen te luisteren. En wat een avontuur bijna een jaar onderweg en gebeurtenissen die je de rest van je leven vergezellen en verrijken. Ik zie er naar uit je weer eens te ontmoeten.
Liefs, Elsa -
19 December 2010 - 14:36
Wendy:
Terwijl ik aan het lezen was dacht ik cool zeg gewoon leuk werk gevonden in Mongolie en dan lees ik verder en ineens kom en blijf je in Nederland. Echt een verassing! Alvast een goede reis naar NL en fijne feestdagen en dan zie ik je vast wel weer in het nieuwe jaar!
Groetjes Wendy -
19 December 2010 - 20:00
Norma:
Hey Timea,
Wat een verhaal !!!
Ik denk dat je familie (en vooral je zusje) heel erg blij is, dat je straks lekker in Nederland blijft! Maar vooral voor jou natuurlijk ook erg goed, dat je op deze manier zelf tot de conclusie bent gekomen, dat je het reizen nu wel gehad hebt en dat er hier in Nederland nog zoveel voor je te doen is. Ik vind het van de andere kant ook erg jammer dat ik de leuke reisverslagen uit verweggiestan moet missen, maar daar kom ik ook wel overheen hoor :)
In ieder geval alvast een fijne terugreis gewenst en heel erg fijne kerstdagen voor jou en je familie en ga vooral erg van het kindje van je zusje genieten!!!
Een echte `low budget` tip heb ik niet voor je, maar zelf ga ik in januari een weekendje naar Winterberg (DL)met mijn nieuwe collega´s. Niet om te skieën, want daar vind ik niets aan, maar gewoon gezellig met z´n allen weg. Misschien is zoiets ook wel leuk voor jouw `verplichte` trip naar het buitenland.
Ik hoop in het nieuwe jaar weer van je te horen!
Liefs, Norma -
19 December 2010 - 22:13
Ray:
Grappig net voor je schrijft dat je naar NL komt vroeg ik me af hoe lang je nog ging blijven maar duidelijk verhaal...minder dan een week dus
Aan de sneeuw ben je al gewend dat scheelt
Goeie reis en tot horens! -
21 December 2010 - 09:47
Sabina:
ik heb er maar 1 woord voor en dat is wauw...
ik zal je verslagen gaan missen maar wat heb jij een schat aan ervaring mee gemaakt en dat neemt niemand meer van je af...
Heel veel geluk verder
Groetjes sabina van Ee
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
