Mijn UB leventje :)

Inmiddels ben ik al weer een maand in Mongolie. De helft van mijn visum zit er al op. Zoals gewoonlijk vliegt de tijd! Mongolie is geen uitzondering :)

Ik ben aardig gesetteld in mijn guesthouse. Het is nog steeds super druk, mensen komen en gaan de hele tijd. Agelopen week was er ook ineens een hele Nederlandse infasie. 3 weken de enige nederlander geweest, en ineens zijn er een stuk of 7 andere nederlanders. Waaaahhh... Anyways, ik betrap mezelf er op dat ik de laatste tijd toch weinig zin heb om te socializen met de andere gasten hier. Sinds het begin van deze maand is het echt zo druk, en de sfeer is ietwat veranderd. De grote stroom toeristen bestaat uit een ander slag mensen. Sneller, minder relaxed en voor mij minder interessant. Maar goed, ik geef het natuurlijk ook weinig kans om het interessant te maken. Ik heb mijn eigen leventje nu, en dat bevalt me prima!

Ik heb mijn lessen nu op maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag. Het is nog steeds super leuk! Het naaiclubje is mijn favoriet. Ik heb het gevoel dat ze daar het meest enthousiast zijn, en dat ik ze daar het meest bij kan brengen. Ze beginnen daar echt bij engels niveau nul.

De staf van DLCC is lastiger. Ze weten op zich al best veel, maar als het echt op communiceren aan komt, dan is er eigenlijk maar eentje met wie ik een beetje een gesprek kan voeren. Degene die het hardst roept dat ze engels wil praten, loopt nu al 2x de klas uit als ik haar wat vraag. Ja, het is allemaal geheel vrijwillig, dus ik kan er weinig van zeggen. Ook is het een beetje jammer dat bij het naaiclubje en de kids er elke x weer andere mensen zijn. Er is een soort van "harde" kern, maar er zijn ook mensen die soms wel en soms niet komen.

Het voorbereiden van de lessen wordt voor mij ook steeds uitdagender, want het niveau wordt steeds hoger, en mijn engels-mongoolse woordenboekje met standaard zinnen begint een beetje uitgeput te raken :)

Mijn japanse kamergenootje kan me af en toe gelukkig wat leuke ideetjes geven. Zo heb ik afgelopen vrijdag een hele hoop kleine kaartjes geknipt, en daarop alle woorden geschreven die we tot nu toe hadden gedaan. De kids heb ik bij elk woord een tekeningetje laten maken, en daarna hebben we memorie gespeeld :) Erg leuk! Zelfs de staf, die ik daar na had, vond het een onwijs leuk spelletje! Leuke manier om woordjes te leren!

's Middags en 's avonds hou ik het meestal rustig. Ik heb hier inmiddels een aantal locale vriendjes gevonden, en een aantal toeristen die hier voor een langere tijd verblijven, dus dat is wel gezellig.

Afgelopen week, tot mijn grote verrassing, zie ik voor de deur van mijn guesthouse ineens een bekend en zeer afgepeigerd gezicht: Christopher! De Amerikaan die 3 weken geleden vertrok op zijn fiets om Azie door te fietsen! Tot zijn grote teleurstelling zijn er geen kamers beschikbaar, en moet hij dus op zoek naar een ander guesthouse. Ik loop met hem mee naar Golden Gobi, waar hij een nacht kan blijven. Niet ideaal, maar t moet maar... Ik bel mijn hele mongoolse netwerk om een ander verblijf te vinden, maar omdat het nu al zo druk is hier, is dat niet zo makkelijk, aangezien Christopher voor 2 weken wil blijven. Zijn fietstocht is hem zwaar tegen gevallen. Heeeel veel zware bagage: tent, kookspullen, eten en drinken voor een paar dagen. Kou, wind, zandstormen, voor dagen geen andere mense tegenkomen. Zowel fysiek als mentaal was het geen pretje meer, en dus besloot hij om terug te komen naar UB, en zijn plannen te herzien.

Gister heb ik weer een random bus day gedaan. Niet echt geheel random deze keer, want ik heb dezelfde bus genomen als 3 weken geleden. Toen ben ik met Roger en Furgyalmo naar het eindpunt van bus 13 gegaan. Het was toen onwijs koud en we zaten midden in een sneeuwstorm!
Nu is het mooi weer, dus ik ben wel benieuwd hoe het er deze x uit gaat zien! Het is erg warm, in mijn t-shirtje kan ik de berg op. Het is een lekkere klim, en vanaf de top heb ik een gigantisch mooi uitzicht over de stad aan de ene kant, en een heleboel bergen aan de andere kant! Het waait wel weer als een gek, maar ietsje naar beneden vind ik een heerlijk plekje in de luwte waar ik kan genieten van de prachtige bergen.

In het guesthouse heb ik mijn Japanse vriendinnetje Yoshiko, die inmiddels ook al een aantal weken in de dorm verblijft. Ze spreekt weinig Engels, maar met veel gebaren komen we een heel eind! We houden altijd evalutaties over de andere gasten en we houden de "crazy-meter" nauwkeurig in de gaten: crazy guy "call me honey" (hij zei tegen Yoshiko dat hij "call me honey" heette, en vanwege haar gebrekkige engels dacht ze dat dat zijn naam was hahaha), "london condom guy" (ineens ligt er midden in de kamer een koffer waar een pakketje condooms uit steekt, mooi foto momentje voor Yoshiko, blijkt de koffer van een hmm laat ik zeggen niet zo aantrekkelijke london guy te zijn, "call me honey" dacht trouwens dat hij en zijn vriend een stelletje waren hahaha), "bold ozzie guy" (de aardige jongen uit Australie waarmee ik vorige week naar een tempel in Zuunmod ben geweest), de hoog crazy gehalte girls van het "peace corps", die non-stop door kakelen, en zonder gevoel van sociale normen zich continu opdringen met rare verhalen, de "angry german girl" die midden in de nacht als een viswijf tekeer gaat tegen een dronken man die bij ons de dorm binnen loopt, enzovoort enzovoort. Bij elk karakter hebben we natuurlijk ook een bijpassend gebarentaalkarakter :)



Nieuwe foto's staan weer online!

http://cid-b50a422fffd0f65c.skydrive.live.com/albums.aspx

http://timeavdhoek.spaces.live.com