Halong Bay en op de brommer riching Sapa

Op 12 juni komen Scott en ik met de sleeper bus aan in Hanoi. Het is nog hartstikke vroeg, en nog half slapend strompelen we de bus uit. 12 uur achter in een bus, liggend tussen 4 andere mensen in, als haringen in een blikje, stuiterend als een pingpongballetje bij elke hobbel en kuil in de weg (en die zijn er genoeg…). Best brak dus, en nog voordat je ogen compleet geopend zijn staan er al minstens 10 vietnamezen aan je te trekken of je een taxi wil en een hotel… Pfff…

De volgende dag gaan we met een georganiseerde tour naar Halong Bay, een wereld erfgoed. De mooiste plek die ik heb gezien in Vietnam, en wellicht een van de mooiste plekken in Azie. Beetje jammer van al die andere duizenden toeristen die er ook waren… Massatoerisme op en top. De busjes met toeristen rijden in filevorm naar Halong city, waar ontelbaar boten liggen te wachten. Het regent en ik ben behoorlijk teleurgesteld. Ik had wel gehoord dat het erg toeristisch was, maar dit had ik echt niet verwacht… Gelukkig is het al snel droog, en zodra we varen is het uitzicht fantastisch!
Honderden rotsen steken uit boven het water, echt een geweldig gezicht!
We bezoeken een grot, die echt mooi is. Ik krijg alleen een beetje een zaterdagochtendBosschemarktdruktegevoel…
We varen verder, en ineens zijn alle andere boten verdwenen. Wowww dit is echt super mooi!
Het is tijd om te kayakken, en dan krijgen Scott en ik ineens te horen dat wij niet betaald hebben voor het kayakken. Wat?! Ik word echt pissig… Wij hebben verdorie 65 USD per persoon betaald, terwijl de rest van de mensen op onze boot tussen de 45 en 50 USD hebben betaald, en die kunnen wel kayakken?!
Waarom word je in Vietnam elke x genaaid?! En natuurlijk weet onze gids van niks en is nergens verantwoordelijk voor… En als we willen klagen dan kunnen we na de trip naar zijn baas gaan… Dit is echt typisch Vietnam…
De avond op de boot is super. We hebben een gezellig groepje, een stel uit Amerika/Bolivia en een meisje uit Spanje.
De volgende ochtend gaan we naar Catba Island, en maken een trekking door de heuvels. Erg modderig en vooral veel, heeeel veel zweten…
We verblijven de 2e nacht in een hotel, en de volgende dag is het al weer tijd om terug te keren naar Hanoi.
Gelukkig krijgen we wel 10 USD terug vanwege het “kayakmisverstand”…

De volgende ochtend vertrekken Scott en ik op de brommer richting Sapa. 380 km, maar volgens de hoteleigenaar zouden we er in een uurtje of 5 kunnen zijn. Vol goede moed gaan we van start, ook al heb ik het idee dat we Sapa niet gaan halen. Het verkeer in Hanoi is onwijs druk en hectisch, maar gelukkig gaat het goed.
We rijden door de rijstvelden, waar de vietnamezen hard aan het werk zijn. Na ruim 3 uur zijn we in Viet Tri, en daarna wordt de weg ineens heel slecht. Veel hobbels en kuilen, zand, modder, en het begint ook nog eens te regenen… Scott rijdt hard om in Sapa te komen (ik heb Sapa al lang uit mijn hoofd gezet), en ik ben bang dat we crashen…Na 5 uur rijden hebben we nog maar 130-140 km afgelegd. Van de 380…
We besluiten om terug te keren. Sapa halen we never nooit niet. Geen idee wie heeft bedacht dat dat wel haalbaar is op een brommer…

Nu dus nog 3 dagen in Hanoi, voordat ik naar Bangkok vlieg.
Vietnam is voor mij het land van de extremen. De Vietnamezen zijn onbeleefd en kortaf, en proberen je op elke mogelijke manier geld af te troggelen.
Gelukkig heb ik aan de andere kant ook echt de meest vriendelijke vietnamezen ontmoet!


PS
Helaas nog steeds geen mogelijkheid om Vietnam foto’s online te krijgen.
Hopelijk in Thailand weer!