Nieuwe plannen en afscheid...

Na een week van frustraties en miscommunicaties of no communication at all besluit ik dat ik niet meer verder wil duiken met Coco dive center in Nha Trang. Ik heb nog steeds niet met Xuan kunnen spreken, maar ik ben het echt zat dat niemand ook maar enige verantwoordelijkheid op zich neemt.
Ik vind het erg jammer, maar ik voel me zeer opgelucht met dit besluit!

Ondertussen ben ik goeie maatjes geworden met de meisjes van mijn hotel: de vrouw die mijn kamer schoon maakt, het meisje van de receptie en de dochter van de eigenaars. Ze spreken weinig tot geen engels, maar het is elke x super gezellig.
De dochter nodigt me uit om op zondagavond samen ijs te gaan eten. We huren een scooter, eten taart, rijden rond en daarna eten we ijs. Erg gezellig. En ze koopt zelfs een kadootje voor me! Een beeldje van een vietnamese vrouw in traditionele kleding. Echt super lief!

Ook kan ik het erg goed vinden met de 2 meisjes van mijn favoriete restaurant: the lanterns. Ik ben inmiddels een vaste klant, en krijg standaard 20% korting op de rekening :) Het ene meisje heeft 4 jaar frans gestudeerd, en is blij dat ze haar frans nu eindelijk kan oefenen met mij. Ze neemt me mee naar de Cham towers, een kleine versie van de Angkor Wat towers in Cambodja.

Iedereen vind het jammer dat ik weg ga, en ook ikzelf vind het jammer dat ik nu al afscheid moet nemen van al deze lieve mensen!

Op mijn laatste dag in Nha Trang is de dochter van mijn hotel jarig. Ze wordt 20. ‘s Avonds, als ik mijn rugzak op kom halen voor mijn vertrek, zit de hele familie en het meisje van de receptie op mij te wachten met een enorme verjaardagstaart! Ik zit onwijs vol van mijn diner, maar ik “moet” nog een gigantisch stuk taart eten voordat ik weg ga!
Ik voel me wel vereerd dat ze speciaal op mij hadden gewacht!

In de ochtend had ik de meisjes van mijn hotel een klein kadootje gegeven, en ‘s middags krijg ik 2 kadootjes terug: een magneetje met een vietnamees vrouwtje er op, en een glazen doosje met een beertje er in. Echt zo ontzettend leuk!

Nu ben ik in Hoi An. De plaats waar 1 op de 2 winkels een kleding zaak is, waar je je jurk of pak kan laten maken. Wat dan ook zo’n beetje iedereen doet!
Ja 100 euro voor 2 op maat gemaakte pakken en 4 overhemden is niet veel geld... Maar ja, wat moet ik daar voorlopig mee?!
Dus ik ben sterk en weersta de verleiding :)

Een paar dagen geleden ben ik Scott weer tegen gekomen, we zitten ongeveer op hetzelfde schema, zowel wat betreft tijd als route, dus het is wel weer gezellig :)

Mijn duikplannen in Vietnam zijn een beetje in het water gevallen, maar ik heb besloten dat ik mijn duikpret niet laat bederven door 1 persoon! Nu nog 2 weken rondreizen in Vietnam, en dan vlieg ik de 20e juni terug naar Bangkok om mijn dive control specialist training (dive master) te beginnen in Koh Tao!
Ik heb er echt heel veel zin in! Ik heb al goed contact gehad via de email met een duikschool, en dat voelt op dit moment erg goed. Ben erg benieuwd!