Dive control specialist: droom of domper?!

Ik heb erg veel zin om deze nieuwe uitdaging te beginnen!

Ik vind een hotel waar ik voor een goeie prijs voor een maand kan verblijven (110 USD per maand kamer met warme douche, ventilator, tv, koelkast en naast een dakterras).

Samen met Scott begin ik aan de Stress & Rescue course, deze x met de bazin als instructeur. Zij geeft al jaren lang les en we zijn benieuwd wat ze ons allemaal kan leren!
We beginnen met het duwen/slepen van een slachtoffer naar de boot en het omgaan met een in paniek geraakte duiker. Daarna brengen we een bewusteloze duiker van de bodem van de zee naar de oppervlakte en daarna naar de boot.
Het is allemaal super veel informatie en nog meer handelingen om te onthouden. Xuan is niet zo rustig en lang niet zo geduldig als Ludo…
‘s Avonds tijdens het eten komen Scott en ik tot de conclusie dat Xuan een slechte instructeur is. Ze is erg chaotisch en onduidelijk in haar uitleg en gaat niet in op onze vraag naar meer informatie. Erg jammer…
Naar mate de curcus vordert wordt ons gevoel steeds negatiever. Ik ben blij dat Scott er hetzelfde over denkt, want ik begon al te twijfelen dat het misschien aan mij lag…

De 2e dag van de cursus overlijdt de vader van Xuan, waardoor ze niet meer in staat is om de cursus met ons af te maken. Ludo en Jens (de andere instructeurs) proberen het zo goed als kwaad op te vangen, maar beiden weten wat we al behandeld hebben, en hebben geen authorisatie om iets te beslissen. Xuan is de baas, en zij beslist…
We doen het theorie examen, en de cursus is zogenaamd afgerond, maar Xuan had ons beloofd om nog te oefenen om te zoeken naar een vermiste duiker. Zowel Jens als Ludo weet daar nix van af, en Xuan zegt hun dat de cursus klaar is. Voor mij maakt het niet zo veel uit (ik heb tijd zat en kan het later doen), maar Scott kan hier niet langer blijven, en mist dus dat gedeelte… Erg jammer en vervelend voor hem!
Ondertussen merk ik hoe het allemaal werkt hier. Jens en Ludo hebben nix te zeggen en weten nergens iets van af. Xuan bepaalt alles...

De dag nadat de stress & rescue cursus is afgelopen kom ik ‘s ochtends op de duikschool en hoor ik dat ik ‘s middags 7 uur lang in de shop moet zitten. Geen duiken voor mij vandaag… Don’t shoot the messenger, en Xuan komt niet werken vandaag, dus ik besluit dat ik weinig andere keuze heb dan maar te doen wat er van mij gevraagd is…
Maar ik betaal toch niet alles om in de shop te werken! Verdorie…
‘s Avonds vertelt Jens mij dat ik helemaal geen 6 maanden hoef te wachten om DCS te worden, en dat als ik voor alles betaal ik normaal gesproken ook niet zou hoeven te werken…
Als ik aan hem vraag wat ik de volgende dag ga doen, zegt hij dat hij het niet weet en daar niet over kan beslissen, ook al is Xuan nog steeds niet te bereiken… Pffff…

De volgende ochtend kom ik in de shop en niemand weet wat ik moet doen. Ik zeg tegen de meisjes dat ik met Xuan wil praten en dat ik niet ga duiken of in de shop ga werken totdat ik duidelijkheid heb!
Dit is toch niet te geloven... Ik krijg al bijna spijt dat ik aan dit hele gebeuren ben begonnen… Gelukkig heb ik nog nix betaald…

Inmiddels zijn we alweer een aantal dagen verder, en heb ik nog steeds niet met Xuan kunnen spreken. Ik blijf ondertussen maar hoop houden dat het allemaal goed gaat komen als we alles duidelijk hebben afgesproken…
Maar voor mij is het inmiddels zo klaar als een klontje dat ik nooit voor haar zou kunnen en willen werken!
Hopelijk kan ik hier nog gewoon de DCS opleiding doen… Ludo is echt een geweldige instructeur en ook de andere mensen van de duikschool zijn zo ontzettend aardig!

Ondertussen heb ik wat meer informatie opgezocht op internet en wat mailtjes gestuurd naar verschillende duikscholen in Thailand.

Ik moet hier echt nog even goed over nadenken. Maar 1 ding is zeker: ik wil echt meer duiken!!!