Rock the kayak!

Een van de dingen die nog steeds op mijn Nepal-to-do-lijstje staan is rafting. Drie dagen op een grote rubberen boot over de white water rivers van Nepal!
Helaas komt het met de timing niet meer zo goed uit (ik moet maandagochtend in Kathmandu zijn om mijn Chinese visum aan te vragen) en wordt het 2 daagse. Ik heb nog 2 dagen over voordat de rafting begint, en Bernd begint dan aan een 4 daagse kayak clinic. Dat lijkt mij veel te eng, opgesloten zitten in een bootje, omslaan en er niet meer uit kunnen komen! (Jawel, gewoon gebrek aan vertrouwen in mijn eigen kunnen…)
Aangezien de eerste dag van de kayak clinic op het meer is, overwin ik mijn angsten en besluit ik om het gewoon te proberen. Als ik het echt nix vind, kan ik altijd gelijk stoppen :)

De nacht voor we beginnen heb ik wild water dromen, en de volgende morgen stap ik met knikkende knieen in mijn kayak. We zijn met z’n 4-en. Bernd, Tamar – een meisje uit Israel – , de instructeur Lama en ik. Het materiaal is gelukkig goed, een stuk beter dan toen Bernd en ik de kayaks zelf hadden gehuurd. We hebben nu ook een zwemvest en een helm.
We beginnen met gewoon wat peddelen, en dan moeten we bochtjes gaan maken. Als Lama het voor doet ziet het er super makkelijk en elegant uit. Voor mij voelt het hartstikke eng. Balanceren valt niet mee, en ik ben doodsbangs dat ik omsla :S
Toen we instapten heb ik met heel veel moeite mijn dekje dicht gekregen, en ik ben bang dat ik het niet open krijg als ik onder water raak… Whaaa…Ik wil nog niet dood!!
Als ik dat aan Lama vertel zegt ie dat het tijd is voor de volgende oefenen: laat jezelf omrollen in het water, trek je dek los en kom uit de kayak….
Tamar, die net terug was van de eerste clinic en het zo gaaf vond dat ze gelijk een 2e x wilde doen, doet het voor, en Bernd gaat eerst. Shit shit shit… nu moet (!) ik… Mijn hart bonkt in mijn keel, en ik moet me concentreren om mijn ademhaling rustig te krijgen… Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen…. :S
Ok daar ga ik dan… Ik laat me om rollen. Het water voelt koud. Rustig blijven! Ik breng mijn handen langs de kayak en voel de rand van de kuip. Ik ga met mijn handen naar voren en ik zie de lus: trekken!!! Het dek komt los, ik duw mezelf uit de kayak en de volgende seconde ben ik boven water! Jihoeee :) Ik heb het overleefd!!!
Ik zoek mijn peddel en met de boot zwem ik naar de kant. Daar komt het moeilijkste gedeelte: de kayak leeg maken. Best zwaar met al dat water…
Met lichtelijk trillende knieen stap ik weer in de boot. De 2e x is al veel minder eng, en na een paar x voelt het al een stuk veiliger :)
We doen heupoefeningen en we leren de T-rescue, waarbij je als je omgeslagen bent, je handen op de punt van een andere kayak brengt en dan met een heupbeweging jezelf omhoog brengt.
Nu ik weet dat ik binnen een paar seconden uit de boot en weer boven water ben, vind ik het niet eng meer. Sterker nog, ik vind het echt super leuk!
De dag gaat veel te snel voorbij, en uiteraard ga ik de volgende dag door met de clinic!

De 2e dag van de clinic gaan we 2 uur met de bus naar de Seti rivier. Daar bouwen we een grote boot, waar de 2 andere begeleiders en al ons materiaal op gaan.
De adrenaline stroomt weer door mijn lichaam als we de rivier op gaan. Dit is echt veel lastiger dan op het kalme meer! Het water stroomt best snel, en ik heb moeite om mijn kayak de juiste kant op te laten gaan. Nadat ik de eerste x om ben geslagen is mijn grootste angst weer weg, en ook het sturen gaat na een tijdje veel beter.
De eerste stroomversnelling gaat gepaard met een flinke verhoging van mijn hartslag. Dit is echt super spannend!!! De golven zijn hoog en ik zit te gespannen in mijn boot waardoor ik om sla. Aan het eind van de stroomversnelling liggen we met z’n 3-en in het water :)
‘s Avonds ben ik best moe. We maken een kamp langs de rivier, het eten is super en het kampvuur is gezellig.
De dagen vliegen voorbij!
De rapids (stroomversnellingen) gaan steeds beter en ik vind het echt super gaaf!!!

We leren ook de eskimorol: lichaam voorover buigen, peddel links langs de boot, omrollen, in het water rechterarm omhoog brengen, arm buigen en met een heupbeweging kom je dan – als je het goed doet :) uit het water.
Helaas lukt het bij mij nog niet echt, maar ik vind het niet erg. Ik vind de rapids veeeeel leuker!!!
Zelfs na de ongelukkige stenenrapid… De laatste dag hebben we een hele smalle rapid met heel veel stenen. Al helemaal in het begin vaar ik over een steen en sla ik om. Ik sla met mijn hoofd tegen een steen, maar gelukkig heb ik een helm op. De stroming is enorm en het water is hooguit een meter diep. Ik knal van de ene steen op de andere, en met moeite kan ik mijn boot vasthouden. Shit… dit is echt niet leuk :S Met mijn enkel knal ik keihard tegen een steen aan en ik verga van de pijn… Het lijkt uren te duren, maar na een meter of 50 is de rapid eindelijk afgelopen… Na een half uurtje rust is de pijn iets gezakt en voelt het goed genoeg om verder te gaan.
Ik ben nu angstig, niet om te verdrinken, maar om weer tegen een rots aangeslingerd te worden. Maar gelukkig was dit de enige rapid met laag water en veel stenen en gaat het verder weer prima.
Ook de laatste rapid, de moeilijkste, weet ik succesvol door te komen! Jihoeeee :)

Dit was echt super gaaf! Ik ben zo ontzettend blij dat ik de kayak clinic heb gedaan! Weer een nieuwe overwinning!
Nu, 2 dagen later, heb ik nog steeds een dikke enkel, maar het was de moeite (euh.. pijn…) waard :)

Afgelopen zondag, na de clinic neem ik na 2 weken afscheid van Bernd. Hij gaat terug naar Pokhara voor een volgende clinic. Ik moet helaas naar Kathmandu om mijn chinese visum te regelen.

Gisterochtend haal ik mijn vliegticket naar Cheng Du op bij het reisburo, en ga ik naar de Chinese ambassade. Na 2 uur wachten ben ik eindelijk aan de beurt.
De man vraagt: “Eerste bezoek? Dan krijg je geen visum. Alleen in eigen land.”
Wat???!!! Neeee!!!
Ik probeer meer informatie te krijgen hoe ik dit nu moet doen, volgende week is mijn vlucht al! Maar het enige wat de man nog meer zegt is dat de regels 2 weken geleden zijn verscherpt…
Ik realiseer me dat ik voor het eerst sinds 4 maanden weer eens zwaar gefrustreerd ben! Ik was al haast vergeten hoe dat voelt… Verdorie…
Ik ga terug naar het reisburo en vertel het verhaal. Dan zeggen ze doodleuk dat zij het ook pas net weten… Pffff….
Wat nu??? Tibet ging al niet door, en nu kan ik China ook wel vergeten. Op internet lees ik dat je alleen nog maar een visum in eigen land kan krijgen, en dan alleen nog maar met een compleet bevestigd dag-tot-dag reisschema (inclusief hotelreserveringen en zo).

Na een paar uur besluit ik China te cancelen en een ticket te boeken naar Maleisie!
Vrijdag a.s. (overmogen) vlieg ik naar Kuala Lumpur!!! :)
Mijn Tibet, China en Nepal Lonelyplanet heb ik omgeruild voor de Malaysia versie en ik heb er al weer heel veel zin in!

Life is what’s happening while your busy making other plans :)