Alles wat ik wil!! En toch... twijfels....

In UB ga ik terug naar “mijn” Khongor Guesthouse en eigenlijk gaat alles van een leien dakje. Ik ontmoet Roy – directeur van verschillende FPMT centers hier in Mongolie, waar ik eerder ook voor heb les gegeven – en bespreek met hem de mogelijkheden in Darkhan, de plaats waar ik les ga geven.

Zaterdag gaan we naar Darkhan. Eerst naar het Golden Light Sutra Center om daar kennis te maken. Daar Sarah aan het lesgeven. Een westerse non met wie ik een apartement ga delen. Badmaa is de tolk en ook de directrice (jaa hier zijn het de vrouwen die aan de top zijn yeahhh) van de school waar ik ook les ga geven. De mensen op het centrum zijn allemaal echt super aardig. Goeie eerste indruk!

Na de les gaan we naar het apartement. Alles is aanwezig en het is lekker warm :)
Met Sarah en Badmaa praat ik over de mogelijkheden. Badmaa had me gezegd dat ik ongeveer 15-20 lesuren per week zou hebben, en nu vertelt ze me dat er op dit moment helemaal geen lessen zijn! Hmm.. Ok, dit is Mongolian style, vanaf maandag gaat ze studenten werven... Ik ben benieuwd... Hoop wel dat er gauw genoeg studenten komen, want ik heb toch geld nodig... Alhoewel ik gratis in het apartement kan verblijven, en Sarah zoooo veel eten van haar studenten krijgt dat we ongeveer wel heel Darkhan kunnen bevoorraden, dus in principe heb ik alles al wat ik wilde: onderdak, eten en lesgeven.

Thank you cosmos!!!

Met Sarah spreek ik af dat ik engelse les ga geven voor het centrum. Een beetje op dezelfde manier als ik een half jaar geleden in UB heb gedaan. Ik heb er echt onwijs veel zin in!
Op zondag gaan we met z’n allen – Sarah, Badmaa, Roy en Khongor (Roy’s vriendin) - naar Erdenet. Twee uur rijden naar de 2e grote stad van Mongolie, waar Sarah les gaat geven. Zij is hier maar voor 3 maanden, en ze is net alles aan het opzetten. We gaan naar een meditatiecentrum waar we praten met de mensen daar om te kijken of ze geinteresseerd zijn in Dharma teachings. Zij vertellen over hun activiteiten en Sarah vertelt over FPMT. Volgend weekend gaan we terug voor de 1e echte teaching.

Ik vind het allemaal heel erg interessant, en ik ben echt blij met deze mogelijkheden en dat ik deze mensen heb mogen ontmoeten!

Ik voel me alleen wel een beetje slecht en er begint steeds meer iets te knagen in mij...

Ik moet erg wennen aan Sarah. Ze is erg aanwezig. Mijn beeld dat alle euh laat ik het “hoger ontwikkelde boeddhisten” rustige mensen zijn, is ook gelijk verdwenen... Ze praat aan een stuk door, en dat vind ik nog niet eens het ergste, ze begint ongeveer elke 5e zin met “Rinpoche zegt...”...

Ondanks dat ik intuitief een sterk gevoel heb voor het Boeddhisme, heb ik intellectueel nog best veel twijfels. Waarom dit, waarom dat... Voor mijn gevoel is het te veel gedoe om de simpele filosofie heen. Zo veel offeren, bidden, rituelen, enz. Ik zie er het nut nog steeds niet zo van in, en ik probeer het echt...
Een van de grotere issues waar ik problemen mee heb is de “guru devotion”. Wellicht is het gewoon een kwestie van woordgebruik, maar ik kan er gewoon echt helemaal niks mee. En Sarah’s “Rinpoche zegt...” drijft me echt de weerstand in...

De mensen hier zijn echt allemaal compleet devoted aan hun guru, Lama Zopa Rinpoche. De belangrijkste man binnen de FPMT organisatie, op HH de Dalai Lama na dan. Ze doen allemaal blind wat hij zegt en voor hun is hij Boeddha...

Ik vind dat toch heel moeilijk om te begrijpen. Ik ken die beste man niet, dus ik kan over hem niks zeggen. Maar het fenomeen guru devotion is iets wat ik niet snap. Op de een of ander manier is dat voor mij het opgeven van je eigen denken, je eigen verantwoordelijkheid nemen, (leren) luisteren naar je eigen inner voice...

Ik heb het er al met heel veel mensen over gehad, sinds de 6 weekse cursus op Kopan deze zomer, dus ik denk er al een tijdje over na. Nu ik begin te beseffen dat ik veel tijd door ga brengen met Sarah, ook in het centrum, krijg ik steeds meer twijfels of les geven in het centrum wel een goed idee is als ik zo veel sterkte twijfels heb over het Boeddhisme. Voor mijn gevoel is het bijna immoreel om me verder met het centrum te verbinden als ik niet voor 100% achter hun ideeen sta. Nou ja, misschien niet voor 100%, maar in ieder geval meer dan ik op dit moment voel...

Ik vind het nu erg jammer dat ik Rinpoche niet heb ontmoet. Hij was hier een paar weken geleden in Mongolie, maar voor mij net te vroeg...

Mijn wijze klasgenootje van de 6 weekse, en inmiddels goeie vriendin Tenzin, heeft me al een paar keer aangeraden om een brief te schrijven naar Rinpoche, de guru him self. Dat idee trok me eerder niet zo, maar nu voelt het toch dat het tijd is voor een serieuze brief om meer inzicht te krijgen in mijn dilemma...

Inmiddels ben ik fysiek ook bezig met dit proces. De Sjamaan en mijn Tibetaanse dokter in Nepal hadden al gezegd dat ik soms low energy heb door zwakke nieren, galblaas en lever. Meestal merk ik er niks van, maar nu na een week in Mongolie voel ik de shock: ik ben erg moe en heb veel pijn in mijn lichaam. Ook weer veel hoofdpijn. Een combinatie van het vele reizen de afgelopen weken, het koude weer in Mongolie (volgens CNN nu -9/-22 C) en mijn Boeddhisme dilemma. Mijn fysieke batterijtje is weer leeg aan het raken. Ik heb dit nu 3 keer eerder gehad, en het enige voordeel is dat ik nu weet waar het aan ligt. De enige oplossing is tijd...

Dit weekend ben ik dus niet weer mee gegaan naar Darkhan. Ik voel me te moe.

Eergister heb ik mijn brief aan Rinpoche geschreven. Wat ik mezelf dus nog steeds af vraag, en wat ik niet begrijp, is waarom ik er toch zo veel moeite voor doe om het allemaal te willen begrijpen... Ik zou natuurlijk ook gewoon kunnen zeggen “NLP is mijn ding, en Boeddhisme niet...” Maar ergens is er die behoefte...

Gister kreeg ik ook ineens een berichtje van Badmaa. Ze heeft mij aanstaande maandag al nodig voor mijn eerste engelse klas op de school! Wowww dat is echt snel!

Zie, alles gaat echt precies zoals ik wil! Wat loop ik dan in hemelsnaam zo moeilijk te doen???

Af en toe begrijp ik mezelf nog steeds niet...


Omdat ik nog steeds geen werkvisum heb, hebben we afgesproken dat ik mijn toeristenvisum verleng met een maand. Dan kan ik in januari voor een paar weekjes naar Nederland – ik wil ten slotte toch mijn eerste echte neefje zien!!! – en dan kunnen we daarna zien of het voor alle partijen nog bevalt en kan ik terug komen op een werkvisum.

Ik vind het wel prima. Geeft mij ook de gelegenheid om me nog niet helemaal aan hun te verbinden en mijn ogen open te houden voor andere mogelijkheden. Want die zijn er hier zat! De chinees-mongoolse school, en een centrum voor Traditionele Mongoolse Medicijnen. De dokter-professor-baas daar van heb ik op het vliegtuig van China naar Nepal onmoet. Hij gaf me toen zijn visitekaartje. Toeval bestaat natuurlijk niet!!! Dus ik heb hem deze week gemaild, en hij zei dat zij ook een engelse leraar nodig hebben. Dat trekt mij ook wel moet ik zeggen! En dat is hier in UB, waar toch iets meer te beleven is dan in Darkhan...

Maar goed, ik ga het voorlopig eerst maar eens in Darkhan aan zien :)

(nou ja... eerst batterijtje opladen in UB)